"Ze probeerden me via duiveluitdrijving van mijn demonen te verlossen."

Jacques was 17 jaar oud toen hij ontdekte dat hij op mannen viel. Voor hemzelf geen grote schok, maar voor het streng christelijke milieu waarin hij opgroeide des te meer. "Het was juist mijn omgeving die er een probleem van maakte." Dus hing Jacques zijn geaardheid niet aan de grote klok. "Ik leidde al snel een dubbelleven. Ik ging bijvoorbeeld niet uit in de stad waar ik woonde. Mijn ouders hadden dit nooit kunnen verwerken, dus zweeg ik erover." In de val

Jaren later kwam Jacques terecht op een boerderij in Doornspijk. Zijn broers boden hem daar een vakantie aan, met een religieus sausje, georganiseerd door een evangelisch christelijke jeugdorganisatie. De eerste week had hij veel plezier, maar in de week twee sloeg de stemming om. Achter zijn rug om werd een telefoontje gepleegd en zijn seksuele voorkeur besproken. "Toen ze erachter kwamen dat ik waarschijnlijk homo was, veranderde hun doel."

De vakantiesfeer verdween snel. Jacques' bezit werd van hem afgepakt, inclusief zijn paspoort. Het kwam uiteindelijk zelfs zo ver dat zijn uitkering op rekening van de organisatie werd gestort. Hij kon geen kant op. En dag in dag uit, ieder uur van de dag werd op hem ingepraat. Het doel? Hem van zijn geaardheid afbrengen. "Ze zeiden dat ik als kind van God een gelukkig leven als hetero tegemoet zou gaan. Ik zou een vrouw en kinderen krijgen." Schreeuwen en duiveluitdrijving

Het bleef niet alleen bij praten. De geestelijken op de boerderij gaan steeds agressiever te werk. "Ze begonnen tegen me te schreeuwen en probeerden me via duiveluitdrijving van mijn demonen te verlossen. Ik werd emotioneel totaal heen en weer geslingerd."

Jacques ging er op een gegeven moment aan onderdoor. Zeker toen hij ook steeds fysieker werd aangepakt. "Ik werd ondergedompeld in een zwembad. Een soort hardhandig doopritueel. Maar het ergste was dat ik me op een gegeven moment ook echt vies en onrein ging voelen. Je volledige identiteit wordt afgebroken." Angstzweet door evangelisten

Uiteindelijk weet Jacques na drie vluchtpogingen te ontsnappen van de boerderij. Ondanks dat het lang geleden is en Jacques nu een gelukkig leven leidt in Amsterdam, blijft het zeer traumatisch en moeilijk om over deze periode te praten."Ik merk het nu nog steeds. Als ik bijvoorbeeld in de stad evangelisten zie rondlopen, dan duik ik een steegje in en staat het angstzweet op mijn rug. Dat trauma gaat nooit weg."

Jacques is ervan overtuigd dat dit soort homogenezingsbehandelingen nog steeds gebeuren. "De gedachte in bepaalde evangelische kringen dat homoseksualiteit een ziekte is zit heel diep. En ik hoor helaas nog steeds verhalen van jongeren die dit hebben gemaakt." Met de kerk heeft Jacques resoluut gebroken. Met zijn familie is het wel weer goed gekomen. "Ik heb moeten vechten om mijn leven een beetje op de rit te krijgen, dat was een harde strijd. Maar ik ben absoluut blij met en ook wel trots op waar ik nu sta."

Meer hierover en het tv programma zie je op

https://eenvandaag.avrotros.nl/item/jacques-werd-2-jaar-lang-opgesloten-om-te-genezen-van-zijn-homoseksualiteit/?fbclid=IwAR39zCKDrcBlGOL0owPC7Lta0K5bYz6n9trOcovE8kAH7NJp-LxkyDHq1QA